Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Rospuda dzień trzeci i ostatni

Ostatni już na zawsze. Kilka lat temu, pływaliśmy Rospudą aż do Augustowa albo do Świętego Miejsca (tam w nocy podkradł się lis, zerwał pokrowiec z kajaka i uciekł z nim do lasu 😳) i to był super szlak, zróżnicowany z wartkimi odcinkami i jeziorami. 

Teraz nie istnieje. Zarośnięty, za płytki, brudny. 

Na całym odcinku tylko jeden kajak spotkaliśmy (cudny, intensywnie różowy).

Jest trochę domków na brzegach jezior, stoją samochody, ale ludzi nie widać, a jeśli już to siedzą przy stołach, albo smażą się na pomostach, tylko nieliczne dzieci w wodzie się bawią. 

I tylko koło Filipowa na plaży miejskiej tłum, muzyka i wrzawa. Wieczorem dużo głośniej.

Rano jeszcze obszczekała nas sarna!!! chyba w jej rewirze namiot postawiliśmy, a mnie przy kąpieli oblazły pijawki (tylko na jednej nodze, tylko przy kostce - obrzydliwość 🥴.

Ale - cudowne i zaskakujące - nie ma w tym roku komarów, meszek i kleszczy.

Reszta dnia bez przygód, kilka godzin mocnego, spokojnego wiosłowania z przerwą na babkę ziemniaczaną w stanicy. Pyszna była, chrupiące, kawałeczki boczku kotu oddałam.

Niebo się zachmurzyło, a nam dni pomyliły 😁, o jeden mniej policzyliśmy, że nam został.

S. poszedł po auto i już troszkę w deszczu spakowaliśmy wszystko i na naszą leśną działkę wróciliśmy, zregenerować się trochę po tych bardzowmoimguście wakacjach 😁.

Prawie 700 km na rowerze, długości tej Rospudy to nawet nie sprawdzam, bo walki z trzcinami na km przeliczyć się nie da. Codzienne pływanie, dobre jedzenie i niezliczone godziny - super, wspólnie z S. spędzonego czasu. 

A na drutach dziecinny kocyk wolniutko rośnie. Mięciutki i kolorowy 🤩