Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Taka gmina, taka gmiiina...

Kajakowy dzień, taki prawdziwy, że słonce, a ja w kostiumie i wiatr tylko leciutki (ale w nos, a potem, jak wracaliśmy to już zdechł, zamiast w plecy nas popychać) wreszcie był. I wykorzystaliśmy go na maksa, a nawet bardziej = ponad 30 km, różnorodności. Kawałek pod prąd wpłynęliśmy w Łaźną Strugę, do pierwszego powalonego drzewa, które trzeba byłoby brzegiem okrążać. Rzeczka takase 🫤. Wąska, z brunatna wodą. Więc był w tył zwrot i na jeziora. Piękne, połączone nawet dalej niż myśleliśmy, bo na końcu, pod kolejowym nasypem, jeszcze był przepływ = most całkiem duży. W trzcinach wyszukaliśmy wpływ rzeczki, która przez Park Owadów przepływa. Ale tu już porażka. Brudna była (żadne w sumie zaskoczenie) i płytka, walczyliśmy spory kawał, ale przy kolejnej płyciźnie w tył zwrot zrobiliśmy, pokonani ☹️.

Było "przyjęcie na wodzie" w cudnej zatoczce. Truskawki, banany i czekoladowe poduszkowców firmy Chaber 😛, popijane bardzo ostrożnie, bo brzegi to prawie całe trzciną zarośnięte.

Wypłoszyliśmy niechcący ze 20-ścia chyba białych czapli i kilkaset kormoranów (nigdy tyle nie widziałam), leciały tuż nad wodą i jak ogromna chmura wyglądały!!

Pod koniec piękny, złoty zachód słońca się zrobił,  i już tyłek bolał mnie i ramiona i plecy, bo S. ma jakąś tajemniczą technikę wiosłowania, niby tak od niechcenia, a pruje z niezłą prędkością, ja muszę się mocno przykładać 😛.

Na jeziorach sami byliśmy, a w naszym ośrodku jest jeszcze tylko jeden pan, na desce pływa i ryby łowi. 

Tylko ptaki tu słychać.

A wczoraj znowu ciemne chmury przewalały się po niebie, rano deszcz jak tylko rower szykowałam.

S. ogłosił dzień odpoczynku = uszykowal sobie wygodne siedzenie na łóżku, wpakował się tam z laptopem i czekoladą i jeździł, z drużyną najemników po pięknym, bardzo niebezpiecznym świecie, walcząc z potworami.

Ja zwiedzałam okolicę samodzielnie i hura!!! Deszcz jakoś bokiem mnie mijał.