Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Butcher

Coraz cieplej jest, ale wieje mocno = głowę urywa i czapkę w sakwie trzeba trzymać czasami. Więc bardziej po lesie jeździmy niż po wzgórzach. 

Ale Piaskowa Góra zdobyta 💪

A w lesie pachnie, poziomki słodkie przy drodze rosną, S. borsuka widział, ja tylko kilka saren i zajęcy i dużo rozjechanych, wysuszonych zaskrońców. I jakieś wielkie, nieżywe rozdęte zwierzę, kopyta tylko ze zboza wystawaly, nie sprawdzalam dokładniej.

Dzisiaj spływ Rospuda zaczynamy 😎.  Jak zwykle panikuję trochę, jak my wszystko co potrzebne (np ponad 2 kg bananów i ponad 10 litrów wody) zmieścimy w takich maleństwach 😒.

Wieczorami czytam Butcher, prawdziwa historia - beletrystyka pisana jako pamiętniki różnych osób, głównie dr. S. A. Weir, który był dyrektorem asylum dla kobiet.

Jedna historia, vitaliowa taka - to pamiętnik pacjentki z bogatej rodziny, która, jak tylko mąż w wielkiej białej koszuli się do niej zbliżał, znaczy, że seks miał być, zaczynała krzyczeć i kopać. Na potomów w takiej sytuacji nie można było liczyć, więc została oddana na "leczenie" do dr. Weid. 

Przez około 10 tygodni była trzymana w bezruchu, przywiązana miękkimi taśmami do wygodnego krzesła, w nocy do wygodnego łóżka. Karmiona wysokokalorycznie siedem razy dziennie. W chwilach pogorszenia choroby, z krzesłem zanurzana była w ciepłej wodzie. Na głowie miała muslinowy kaptur, żeby nic nie rozpraszało jej spokoju. I służącą , żeby dbała o nią. Przytyła 30 funtów i umarła zaraz po powrocie do domu.